Światło odbite od powierzchni metalu oślepia tak mocno , że na moment tracimy czujnośc. Zaczyna się zabawa w iluzję , ponieważ to , co realne wydaje się przybierac dziwne formy. Kiedy patrzę na warstwy płatków widzę jedwabne wstęgi , które oplatają aksamitne dywany liści. Każdy z nich wspina się coraz wyżej aż po szczyty wież. I nie wiem czy rosną już na kamieniu czy tylko na chwilę przytrzymały się czegoś aby ich wiotkie ramiona nie złamał wiatr... Kiedy nastaje noc wszystko mieni się srebrzystym blaskiem i czasem w oknie wieży wydaje mi się , że widzę sylwetkę. Światło księżyca odsłania z głębi mroku kwiaty i wiem , że otwiera się okno a później ktoś sięga po najbliższy kwiat jak po odrobinę nadziei.......
Chcesz mieć taką samą? Napisz! e-mail: freemarti@gazeta.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz